Ο ΧΑΡΤΗΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

"Τα έναστρα καράβια 
κι απόψε στη σειρά

Ο έλικας του Γαλαξία 
τα σπρώχνει σιωπηλά!"

Σκόρπια μαργαριτάρια

στη θεϊκή τους μοναξιά

Στης νύκτας λαμπυρίζουν

τα κατάμαυρα μαλιά.

Μ.Ρ
 ΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ

Παράλληλα στις όχθες του ΙΡΙΔΑΝΟΥ

ΤΑΥΡΟΣ μαινόμενος
Χίμηξε κατά τον πορφυρό
Μανδύα του δειλινού.

Απ τη φωλιά της ΠΟΥΛΙΑΣ
Πέταξαν τρομαγμένα τα άστρα των ΥΑΔΩΝ

Από το πλάι οι ΔΥΔΙΜΟΙ...
Κοιτάνε σαστισμένοι...
Τη ξέφρενη πορεία του


Οι ΙΧΘΕΙΣ ... διερωτώνται τρομαγμένες
Τι θα συμβεί αν o ΛΑΜΠΑΔΙΑΣ  
Δε  καταφέρει  να ελέγξει τα του οίκου του.

Ο ΚΡΙΟΣ με πρώτον τον αρχηγό του τον ΧΑΜΑΛ
Μέριασε φοβισμένος
Προ στην μεριά του ΤΡΙΓΩΝΟΥ
Με κίνδυνο να χάσει από το ΚΗΤΟΣ
Την θέση του στο ωροσκόπιο.

Μόνο αν καταφέρει με τρόπο
Να κεντρίσει την συμπάθεια
Προς τον απειλούμενο ΗΛΙΟ
Του εύμορφου και γενναίου ΜΙΡΑ
Στον αστερισμό του ΚΗΤΟΥΣ.

2

Ο ΥΔΡΟΧΟΟΣ
κοιτάζει τη δουλειά του
Μη και διψάσουν τα γυναικόπαιδα.

Έπειτα πρέπει κάθε τόσο
Να μαζεύει το ΑΛΟΓΑΚΙ του
Πριν το μυριστούν
Οι ληστές που νέμονται τη περιοχή
Και να φυλάγει το περιβόλι του
Απ το αδέσποτο κοπάδι
Του ΑΙΓΟΚΑΙΡΟΥ

Στη σκιά του ΦΟΙΝΙΞ ο ΓΛΥΠΤΗΣ
Σκαλίζει συνεπαρμένος
Ένα ΨΑΡΙ στο θόλο του ουρανού,

Ενώ  Ο ΓΕΡΑΝΟΣ
Χαζεύει τον ΡΑΜΦΙΣΤΗ
που ψάχνει ξέγνιαστος  στους αμπελώνες του Γαλαξία
για κανένα ωριμασμένο τσαμπί από άστρα.


3

Η μόνη ελπίδα
Ο ΤΟΞΟΤΗΣ και ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ
Αν καταφέρουν και λύσουν
Τις διαφορές τους
Για τον έλεγχων των στενών
Που περνά ο ΗΛΙΟΣ
Με τον στόλο του.

Ο σοφός ΑΝΤΑΡΗΣ
Ο γέρο βασιλιάς του ΣΚΟΡΠΙΟΥ
Φαίνεται να έχει πείσει
Τους σκληροτράχηλους
Στρατηγούς του ΤΟΞΟΤΗ
Να βάλουν στον ΖΥΓΟ
Τα υπέρ και τα κατά
Μιας τέτοιας συμμαχίας.

Έπειτα μη ξεχνάμε
Ότι ο δευτερότοκος
Γιος του ΗΛΙΟΥ ο ΚΡΟΝΟΣ
Πέρασε τις προάλλες δακτυλίδι
Στη λάβδα του ΤΟΞΟΤΗ,
Κ έδωσε λόγο παρουσία
Του ΤΙΤΑΝΑ και της ΡΕΑΣ
Ότι ο γάμος θα γίνει Τον επόμενο «χρόνο»
Για να μπορέσει να παρευρεθεί
Και ο μεγάλος του αδελφός ο ΔΙΑΣ
Με την ακολουθία του.

4
Γενικά στον γάμο θα παρευρίσκεται
Όλο το σόι του ΗΛΙΟΥ
Εκτός από τους κομήτες
Που το έχουν ξεκαθαρίσει
Από την πρώτη στιγμή
Ότι φοβούνται να ταξιδέψουν
Τόσο μακριά,

Γιατί έχουν μάθει
Από τους πολύ-τάξιδους κατοίκους του «Αρκά»
Πως όποιος γοργά ταξιδέψει
Στην κοσμική μοναξιά
Σαν επιστρέψει
Όλοι της γενιάς του
θα είναι νεκροί.

Και ότι ακόμα
στα μέσο αστρικά μονοπάτια
Προβάλλουν ξαφνικά
Απ του καιρού την στάχτη
Μιας άλλοτε ζωής τα απομεινάρια
Σαν πίσσα σκοτεινά

Και σου διηγούνται
Θες δεν το θες
Τον θάνατό σου.

5

Κι όπως λέγεται
Από την μεριά της νύμφης
Τον γάμο θα λαμπρύνουν
Με την παρουσία τους
Χιλιάδες προσκεκλημένοι
Από τα σφαιρικά αθροίσματα Μ. 22.και Μ.28

Και ότι το νυμφικό
Θα είναι γαλάζοκόκκινο
Αφού θα το ράψουν τεχνίτες
Από το νεφέλωμα του ΤΡΥΦΙΛΙΟΥ
Και θα είναι τόσο μεγάλο
Όσο και οι ουρές των Κομητών
Που θα κάνουν βουτιές
σαν δελφίνια στο σκοτάδι.

Και ότι ακόμα οι νεόνυμφοι
Του έρωτα το μέλι
Απ τις κυψέλες θα τρυγούν
των χλομιασμένων Φεγγαριών.

Ότι κι αν πεις
Αυτό το συμπεθεριό του Ήλιου με τόσο
Ισχυρούς παράγοντες του Γαλαξία
Θα κόψη κάθε όρεξη
του επίδοξου εισβολέα
Εκτός κι αν οι αποστάσεις
Δεν το επιτρέψουν.

6
Άλλη ελπίδα είναι να καταφέρει ο ΗΛΙΟΣ
Την ΑΦΡΟΔΊΤΗ να πει το ναι
Σ ένα από τα προξενιά που τις έχουν κάνει
Λαμπεροί γιοι του ΓΑΛΑΞΙΑ.

Όπως ο γαλάζο- αίματος ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ
Της οικογένειας των ΛΕΟΝΤΩΝ
Που χλομιάζει στο πέρασμά της.

Η ο γιγαντόσωμος RIGEL
Πρίγκιπας της πανίσχυρης
Δυναστείας των ΩΡΙΟΝΩΝ
Και γιος του βασιλιά BETELGEUSE
Που καίγεται για χάρη της.

Καθώς και ο μακρινός από την ελλειπτικοί
Λαμπερός ΒΕΓΑΣ δεύτερος διάδοχος
Του πολικού αστέρα μετά τον ALDERAMIN,
Που έχει μάθει για την ομορφιά της
Από τους επισκέπτες στους κόσμους του
«Ανταμά και του Ερέντζ»
Και της έχει τάξει το περίφημο ΔΑΚΤΥΛΙΔΗ
Της μητέρας του της ΛΥΡΑΣ.

Και τόσοι άλλοι που την έχουν ζητήσει.

Ε…τότε πολλά θ αλλάξουν προς το καλύτερο
Για το μικρό μας σύστημα.

Μα που ν ακούσει αυτή.
Κάθε φορά που της κάνει νύξη ο πατέρας
Αυτή κάνει βήματα προς τα πίσω
Και κλείνεται πεισμωμένη στη συννεφιά της.

7

Κοντά στο ήττα
Του ΦΙΔΟΚΟΥΒΑΛΗΤΗ
Μια ΑΣΠΙΔΑ της χαμένης
Γενιάς των ιπποτών
Προσφέρει τώρα επί πληρωμή
Την κάλυψή της
Στους μισθοφόρους
Της ΑΓΡΙΟΠΑΠΙΑΣ.

Απρόσιτα όμως
Για τον μικρό μας Ήλιο
Τα λύτρα που ζητούν.

Δίπλα από πόδια του ΤΟΞΟΤΗ
Ένα ΣΤΕΦΑΝΙ πιθανόν κατατεθέν στο ΒΩΜΟ
που κάνουν οι θεοί στους ουρανούς
Τους πολεμικούς τους όρκους

Μπορεί όμως να ναι
και στεφάνι εξουσίας
Που απώλεσε ο ΚΡΟΝΟΣ
Κατά τη διάρκεια των Τιτανομαχιών

Ανάμεσά τους
Ένα πεταμένο ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ
Κάποιου που τα παράτησε όλα
Κι έφυγε –Θεού.

8

Στο πλάι ένας ΙΝΔΟΣ
Με το ΠΑΓΩΝΙ του
Αναλύει με το ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ
Την σύνθεση της μοναξιάς του.

Νότια ο ΛΥΚΟΣ
Καραδοκεί στα πόδια
Του ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ
Τον μικρόσωμο ΓΝΩΜΩΝ
Που πάει στα τυφλά
Με τον ΝΟΤΙΟ ΣΤΑΥΡΟ στο χέρι

Καθώς ο τρίδυμος
Άλφα του ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ
Κάνει ΤΡΙΓΩΝΑ
Και μαθηματικούς υπολογισμούς
Με τον ΔΙΑΒΗΤΗ
Για την απόσταση που τον χωρίζει
Και τις πιθανότητες επιτυχίας
Ενός ταξιδιού με επιστροφή
Στο κοντινό του Ήλιο.

9

Πιο πάνω ο ΤΙΜΟΝΙΕΡΗΣ
Αφού κατάφερε να ενώσει
Υπό την αρχηγία του
Της επαρχίες του νότου
Και να ονομάσει με γράμματα
Του Ελληνικού αλφαβήτου
Τα παλικαριά που διάλεξε
Να τον ακολουθήσουν,

Έφτιαξε με καινούρια ΠΑΝΙΑ
Και μοντέρνα ΠΥΞΙΔΑ
Την περίφημη ΑΡΓΩ
Και τώρα κάνει κύκλους
Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας
Στα νότια παράλια
Μακρινής όμορφης χώρας,

Εκεί που ζούσαν κάποτε
Άνθρωποι χωρίς στόμα,

Και ούτε λέξη
Δεν θέλει ν ακούσει
Για άλλες εποχές
Κι άλλα πράγματα

10

Παράλληλα στη ΚΑΡΙΝΑ
Ένα ιπτάμενο ΨΑΡΙ
Ποζάρει για τον ΟΚΡΙΒΑΝΤΑ
Δίπλα από τον ΞΙΦΙΑ
Και το ΝΕΡΟΦΙΔΟ που προχωρούν
ανάμεσα από τα ΔΙΚΤΙΑ την ΤΡΑΠΕΖΑ
και το ΟΡΩΛΟΓΙΟ
Με φανερό προορισμό
Τα ΝΕΦΗ του ΜΑΓΓΕΛΑΝΟΥ

Δίπλα από την κορφή που πρωτοπλάστηκε ο νότος
Το ΠΟΥΛΙ του χαμένου ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Κάθεται σ ένα ΟΓΔΟΟ του ΚΥΚΛΟΥ,
Δίπλα από την ΜΥΓΑ και τον ΧΑΜΕΛΑΙΩΝ
Που αλλάζει χρώματα σαν άνθρωπος
Προς την κρίση του θεού.

11

Δίπλα από την ΠΡΥΜΝΗ της ΑΡΓΩ
Το ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΟ του ΩΡΙΟΝΑ
Τρέχει προς βοήθεια του αφεντικού του
Που παλεύει με τον ΤΑΥΡΟ

Ακολουθούμενος από τον ΜΟΝΟΚΕΡΟ
Κι ένα απ τα σκυλιά της Αρτέμιδος
τον ΠΡΟΚΥΟΝ.

Από κοντά τους ένας ιπτάμενος δίσκος
Ισοπεδωμένος από την έλξη
Του ΣΥΝΟΔΟΥ του ΣΕΙΡΙΟΥ
Προσπαθεί να ξεπεράσει τον χρόνο
Και το πεπρωμένο των επιβατών του.

12

Από δίπλα ένας ΛΑΓΟΣ
Τρέχει να κρυφτή στο Νέφος
του γιγαντόσωμου ΩΡΙΩΝ

Ο οποίος παλεύει γενναία
Με το ΡΟΠΑΛΟ του τον ΤΑΥΡΟ
Τον βίαιο εραστή της Πασιφάης
Και πατέρα του Μινώταυρου
Κρατώντας αναμμένη την φλόγα
Της έριδας των θεών.

Αυτή η αιώνια γιγαντομαχία
Ίσως εξασθενίσει τον επίδοξο εισβολέα
Και αποβεί σωτήρια
Για το μικρό μας σύστημα.

Από κοντά τους ένα ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Κουβαλάει από τα χρόνια του κατακλυσμού
Ένα κλαδάκι ελιάς.

Δίπλα παρατημένα
Στη σκουριά της απραξίας
Μια ΣΜΊΛΗ κ ένα ΕΓΚΡΕΜΜΕΣ
Όπως τα άφησε η γιαγιά
Πριν κάμποσα χρόνια.

13

Στο βάθος πέρα απ το ποταμό ΙΡΙΔΑΝΟ
Μια ΚΑΜΙΝΑΔΑ σιγο-καίει
Κάποια άγνωστα σε μας παιδιά του Γαλαξία
Θα πρέπει να ζεσταίνει.

Ίσως τους πολύ-τάξιδους κατοίκους του «Αρκά»
Με τα παράξενα πρόσωπα
Που μιλούν όλες τις γλώσσες
Και έτυχε να ναι περαστικοί από κείνο το μέρος.

Ίσως τους ξεχασιάρηδες κατοίκους του «Νετζιά»
Τους νάνους που αναπνέουν
Από δύο τρύπες στο κεφάλι
Και δεν ξέρουν να σπέρνουν η να θερίζουν
Και τρώνε θάμνους και φυτά.

Μπορεί και στρατιώτες απογόνους του Αδάμ
Από τους κόσμους του «Ανταμά» και του «Ερέτζ»
Που ξεκουράζονται ύστερα από κάποια μάχη
Από τις συχνές που έχουν μεταξύ τους.
Η και σκοτωμένοι από μάχες που μαίνονται
Και καταφθάνουν … γαντζωμένοι
Απ την ύστατη κραυγή τους.

Η ακόμα και αγνοούμενοι που τους έκρυψαν
Από τους εαυτούς τους και δεν ορίζουν πια
Ούτε τη ζωή ούτε τον θάνατό τους.

14

Όμως πολύ πιθανό να είναι κάτοικοι
Από τους ψυχρούς και σκοτεινούς κόσμους του «Γκε»
(Που στο κόσμο τους ο Ήλιος είναι μακρινός)
Που τρώνε καρπούς δέντρων
Γύρο από τη φωτιά που τους ζεσταίνει
και τους προφυλάσσει
Από τα μεγαλόσωμα θηρία
Που αφθονούν στο κόσμο τους.

Αποκλείεται όμως να ναι
Από τα όμορφα και ξακουστά πλάσματα
Με την μεγάλη πίστη
Από τους πλούσιους κόσμους του «Τζια»
Γιατί με τους δύο Ήλιους που υπάρχουν
Στο κόσμο τους δεν θα τους χρειαζόταν
Περισσότερη ζεστασιά.

Μπορεί όμως να ναι και επισκέπτες
Από τους ανώτερους κόσμους του «Θεμπέλ»
Που έπαθαν αμνησία και ξεχάστηκαν εκεί,
Και τώρα ανασταίνουν τους νεκρούς τους
Με τη φλόγα της ζωής
Που μόνο αυτοί γνωρίζουν τα μυστικά της.

Όποιοι και να ναι θα τα ριψοκινδυνεύαμε όλα
Αν τους φανερωνόμαστε
Γιατί μπορεί να είναι και καμιά
Προ της γενέσεως σύσκεψη
Μεταξύ θεών και διαβόλων
Που συζητούν τρόπους για την
Από κοινού επένδυση της
δημιουργίας των πλασμάτων
κι αν πάμε προς τα κει
θα πάψουμε να υπάρχουμε
και ούτε που θα υπήρξαμε ποτέ.

15

Άλλη λύση είναι να ημερέψουμε τον ΛΕΩΝ
Και να τον φέρουμε με το μέρος μας
Με υποσχέσεις και καλοπιάσματα
Ίσως να καταφέρουμε
να στρέψουμε την προσοχή του
Προ στον μικρό μας Ήλιο
Και να πάψει να κυνηγάει
Τον μικρόσωμο ΚΑΡΚΙΝΟ
Και να παίζει με τον ΕΞΑΝΤΑ της ΟΥΡΑΝΙΑΣ.


Αμφίβολο όμως αν θα εγκαταλείψει
Το ΛΙΟΝΤΑΡΑΚΙ του ανυπεράσπιστο
Στα πόδια της ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΚΤΟΥΣ
Και του άγριου ΡΗΝΟΥ
Για να συντρέξει τον Ήλιο.

Πίσω από τις πλάτες του ΠΑΡΘΈΝΟΥ
Είναι το ΚΟΡΑΚΙ που στάλθηκε
με ένα ΚΥΠΕΛΟ για νερό
Και ξεχάστηκε περιμένοντας
να ωριμάσουν οι καρποί μιας συκιάς

Και τώρα απ το φόβο της τιμωρίας του
Απ τον θεό Απόλλωνα
Κουβαλάει στα νύχια του
Ένα τεράστιο ΝΕΡΟΦΙΔΟ
κι ένα ψέμα που σκαρφίστηκε στο στόμα
σαν δικαιολογία για την αργοπορία του

Εκεί κοντά μια ΑΝΤΛΙΑ τοποθετημένη
Από εξελιγμένους πολιτισμούς
Τροφοδοτεί μ ανακυκλωμένα καύσιμα τον Ήλιο τους
Που πάει να σβήσει και να τους αφανίσει .

16

Στο Βορρά ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα
Ο ΠΟΛΙΚΟΣ αστέρας
έγινε το σύμβολο της ακινησίας
όσο κι αν προσπαθεί να τον ρυμουλκήσει
η ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ.

Η ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ
Προσπαθεί να καθησυχάσει τα ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΑ
Από την έμμονη φοβία του ΚΥΚΛΩΝΑ
Που απειλεί την περιοχή.

Ο ΒΟΩΤΗΣ μετά την αποχώρηση
Λόγο ηλικίας του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ από την δράση
Και την μαζική μετανάστευση των Θεών
Από τον ΙΖΑΡ στους μύθους και τις παραδόσεις
Των αρχαίων λαών του πλανήτη Γη,
Ουσιαστικά έμεινε ακέφαλος

Δίπλα απ το ΣΤΕΜΜΑ της Αριάδνης
Είναι ο ΗΡΑΚΛΗΣ που ακόμα να ξεμπερδέψει με τον ΔΡΑΚΟ
Τον ΜΕΓΑ-ΟΦΗ και τον ΦΙΔΟΚΟΥΒΑΛΗΤΗ.
Άλλωστε η παρουσία του στην περιοχή
Είναι μόνος αποτρεπτικός παράγοντας
Πιθανής ανταρσίας στο στρατόπεδο Μ.13.

17
Κάτω από την σκιά του ΑΕΤΟΥ
Που μεταφέρει στα νύχια του
Τον οινοχόο του Δία τον Γανυμήδη
Είναι η ΑΛΕΠΟΥ η ΣΑΙΤΑ και το ΔΕΛΦΙΝΙ
Που στριμώχθηκαν για τα καλά στο τρίγωνο
Του ΒΕΓΑ του ΝΤΕΝΕΠ και του ΑΛΤΑΙΡ
Κι όση πονηριά και ευελιξία κι αν διαθέτουν
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουν.

Ο ΚΥΚΝΟΣ αντί να πάρει και να φέρει
Τις εκκλήσεις βοηθείας
Η έστω και τα ευχολόγια
Από και προς τον Ήλιο
Κάνει καντάδες στους ήχους της ΛΥΡΑΣ
Στην γειτονιά του ΠΗΓΑΣΟΥ
Επηρεασμένος από το ειδύλλιο
Του ΠΕΡΣΕΑ και της ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ .

Ενώ δίπλα η ΣΑΥΡΑ σαν ασήμι αστραφτερή
Σέρνεται σαν μελωδία της μυθολογίας
Στους κήπους του ΚΗΦΕΩΣ και της ΚΑΣΙΟΠΙΑΣ.

18

Καθοδόν προς την περιοχή
Ο μεγάλος αδελφός του Γαλαξία μας
Και ομώνυμος της ΑΝΔΡΟΜΕΔΑΣ
Που αφού κατάφερε με την παλικαριά του
Να τρέψει σε φυγή τους πολιορκητές
Του τοπικού Γαλαξιακού μας σμήνους
Επιστρέφει
Εν μέσω πομπής μυριάδων λαμπαδηφόρων
Και τυμπανιστών του φωτός,
Στεφανωμένος με τη λάμψη
Του Γαλαξιακού πυρήνα,
Με λάφυρα και σκλάβους
Νικητής τρισένδοξος και τροπαιούχος.

Ο CAPELLA μαζί με τον δίδυμο αδελφό του
Φαίνεται να διασκεδάζουν
Με τα πηδήματα της ΚΑΜΗΛΟΠΑΡΔΑΛΗΣ
Που μισό-κρύβεται πίσω από την ΤΊΓΡΗ
Και ξέχασαν τάχα ν ασχοληθούν
Με το αίτημα (παράκληση) του Ήλιου.

Ο υπέρ-γίγαντας έψιλον του ΗΝΙΟΧΟΥ
Ο παραδοσιακός αυτός προστάτης της ελευθερίας
Άρχισε τελευταία να αμφιβάλει
Αν τον συμφέρει ο ρόλος αυτός.

19

Ήλιε μου μικρέ κυνηγημένε
Έρμαιο της αδιαφορίας και της υποκρισίας
Των ισχυρών του Γαλαξία

Εσύ, σάρκα εκ της σαρκός του παντός
που αντλείς με την καύση σου
απ' τα παγωμένα σκοτάδια του λήθαργου
ενέργειες που κινούν…
Τους μοχλούς της δημιουργίας

Εσύ που καταφέρνεις να υπάρχεις
Και να διατρέχεις τις επιβουλές
Και τις αντιξοότητες κόντρα σε κάθε λογική
Με αναλλοίωτη την πύρινη αυτοτέλειά σου.

Εσύ λαμπαδηφόρε του μεσημεριού
Και της ψυχής μου
Πόσο μοιάζεις με την μικρή μου πατρίδα.


20
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εν τω μεταξύ
Σε όλο τον χώρο του διαστήματος

Μάχες μαίνονται αμείωτες
Μεταξύ των δημιουργών και των καταστροφέων

Στρόβιλοι της καταστροφής
Και στρόβιλοι της δημιουργίας
Εξαπολύονται προς όλες τις κατευθύνσεις

Γίγαντες μετατρέπονται
Σε λευκούς η μελαψούς νάνους

Υπερ-γίγαντες σε νέφη που σκιάζουν
Την φωτεινότητα των ουρανών
Η σε άστρα δολοφόνους .

Κόσμοι σε λείψανα καψαλισμένα
Που περιφέρονται με την ταχύτητα
Του θανάτου τους στο σύμπαν.

Κι απ την άλλη πλευρά
Η διαίρεση των στοιχείων σε πρόσθεση

Η αχτίδα κεντρίζει τον ναρκωμένο πυρήνα
προκαλώντας μια ακούσια κίνηση

Που προκαλεί την άλλη κίνηση
Και ενέργειες ξυπνούν
Στο σφυγμό της ανυπαρξίας .

Αστραπές ραγίζουν το τσόφλι του λήθαργου
Και οι κυκλώνες μετατρέπονται σε κτίστες.

© Michael Pais

ΥΓ
ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΥΣ
ΠΟΥ ΣΥΓΡΟΝΪΖΕΙ...Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ...;